نه یعنی نه!

چرا کتاب کودک نه یعنی نه برای فرزندم تهیه کنم؟
کتاب درباره این موضوع صحبت می‌کند که چقدر پدرها و مادرها برای نظرات فرزندان خود احترام قائلند و به آن‌ها اجازه‌ی اظهار نظر می‌دهند. بنابراین لازم است دانش کافی در این زمینه در اختیار والدین نیز قرار گیرد. نکته ی جالب توجه دیگر در کتاب کودک نه یعنی نه! آموزش شیوه‌های متفاوت نه گفتن است. نه گفتن کودک به این معنا نیست که او قصد بی ادبی و یا بی‌احترامی به بزرگسالان را دارد. بلکه او به شیوه‌ای کاملا محترمانه و مودبانه این کار را انجام می‌دهد و هدفش فقط و فقط مشخص کرن مرزهای شخصی خودش است، همانگونه که بزرگسالان نیز چنین حد و مرزی را برای خودشان قائلند. درواقع اگر به کودکان‌مان بیاموزیم که نظرات‌شان را در شرایط متفاوت ابراز کنند، این توانایی را به آنان می‌دهیم که در بزرگسالی نیز به راحتی به حل مسائل گوناگونی که در زندگی با آنها مواجه می‌شوند، بپردازند.
خلاصه‌ی  کتاب کودک نه یعنی نه! :
به عنوان مثال در متن کتاب کودک نه یعنی نه! اشاره شده است که خاله جینی می‌خواهد دخترک را ببوسد، اما او دوست ندارد و می‌گوید نه. وقت حمام است و مادر از دخترکوچولو برای شستن جاهای خصوصی بدن اجازه می‌گیرد. در این داستان دختر کوچولو مشغول بازی با پسر عمویش است ولی می‌داند که اگر بخواهد با او کشتی بگیرد یا قلقلکش بدهد او حق دارد که نه بگوید.
از نکات بسیار عالی این کتاب این است که در انتهای کتاب  سوال و جواب‌هایی برای گفتگوی بیشتر برای والدین، پرستاران و مربیان آورده شده است. این سوالات راهنمایی است برای شروع یک گفتگوی راحت و صادقانه با کودک. به کودک وقت بدهید تا به هر سوال پاسخ دهد و سوالات خودش را بپرسد. برای مثال بپرسید: تا حالا کسی سعی کرده این طوری تو را بغل کند یا ببوسد؟ چه احساسی داشتی؟ چه کار کردی؟ اگر نخواهی کسی را بغل کنی یا ببوسی چه می کنی؟
پاسخ: درست است! می‌توانی مودبانه و دوستانه با او دست بدهی یا اگر با او صمیمی هستی می‌توانی از راه دور برایش بوسه بفرستی.
اگر تمایل دارید که از کل داستان و پرسش‌های انتهای کتاب آگاه شوید پیشنهاد می‌کنیم کتاب کودک نه یعنی نه! را تهیه کرده و به آموزش خودمراقبتی به کودک دلبندتان بپردازید. اگر از همان ابتدای تولد برای کودکمان شخصیتی منحصر به فرد قائل باشیم و به او همانند بزرگتر‌ها احترام بگذاریم، او نیز این امر را ناخواسته فرا می‌گیرد. والدین باید بیاموزند که از کودکان در شرایط گوناگون اجازه بگیرند، نه اینکه چون آن ها کودک هستند، آنها را فاقد صلاحیت بدانند. البته این موضوع اصلا به این معنا نیست که والدین اقتدار کافی برای پرورش فرزندشان نداشته باشند.